کد مطلب:28299 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:105
1525. امام علی علیه السلام: خداوند، واجب كرد در ثروت توانگران، به اندازه ای كه تهی دستان را كفایت كند. اگر تهی دستانْ گرسنه و برهنه بمانند، باید در جلوگیری از توانگران، تلاش كنند. سزاست كه خداوند، روز رستاخیز، توانگران را حسابرسی كند و آنان را بر این كار، عذاب كند.[2]. 1526. امام علی علیه السلام: در كوفه كسی نیست، جز آن كه از رفاه برخوردار است. پایین ترینِ مردمان كوفه از نظر جایگاه [ اقتصادی، چنان است كه] نان گندم می خورَد و در سایه می نشیند و از آب فرات می نوشد.[3]. 1527. تهذیب الأحكام - به نقل از محمد بن ابی حمزه، از مردی كه امیرمؤمنان با او برخورد -: پیرمردی نابینا كه گدایی می كرد، عبور كرد. امیر مؤمنان پرسید: «این كیست؟». گفتند: ای امیر مؤمنان! نصرانی است. [ راوی ]گوید: امیر مؤمنان فرمود: «او را به كار گرفتید تا آن جا كه پیر و ناتوان شد و [ اكنون] از او دریغ می كنید؟ بر او از بیت المال، انفاق كنید».[4].
1524. امام علی علیه السلام: خداوندِ سبحان، روزیِ تهی دستان را در مال های توانگران، واجب كرد. پس تهی دستی گرسنه نمانْد، جز آن كه توانگری از حقّ او بهره بُرده است، و خداوند، توانگران را در این امر، بازخواست كند.[1].